بررسی روش برگردان نسبی تانسور گشتاور لرزه‌ای با استفاده از داده‌های شبیه‌سازی شده و کاربرد آن در پس‌لرزه‌‌‌های زمین‌لرزه‌ 28 فوریه 2006 فاریاب 0/6=Mw

برگردان نسبی تانسور گشتاور لرزه‌ای روش سریع و مناسبی برای تعیین سازوکار زمین‌لرزه‌هایی است که نزدیک به هم رخ می‌دهند و در ایستگاه‌های مشترکی ثبت شده‌اند. در این روش با استفاده از اندازه‌گیری نسبی دامنه یک فاز خاص ناشی از چندین زمین‌لرزه‌ای که نزدیک به هم رخ داده‌اند و در ایستگاه‌های مشترک ثبت شده‌اند می‌توان با داشتن سازوکار زمین‌لرزه مرجع، بدون دانستن تابع گرین کامل سازوکار زمین‌لرزه‌های دیگر را به دست آورد. در این تحقیق سعی شد تا با تولید داده‌های مصنوعی تحت شرایط متفاوت و برگردان آنها به روش نسبی، تاثیر عوامل گوناگون همچون مقدار درصد CLVD (مقدار سهم مولفه غیر دوزوج نیرو) و همچنین تاثیر مدل سرعتی پوسته در نتیجه برگردان نسبی بررسی شود. مکان زمین‌لرزه‌هایی که در این تحقیق شبیه‌سازی شده‌اند مطابق با مکان زمین‌لرزه 25 مارس 2006 منطقه فین و 13 پس‌لرزه آن است که با استفاده از شبکه نوار پهن پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی و مهندسی زلزله (INSN) ثبت شده‌اند. بزرگی این زمین‌لرزه‌ها برحسب ML بین 5/3 تا 6/5 متغیر است. در این تحقیق چهار سری داده مصنوعی برای این 14 رخداد تولید شده است که تفاوت آنها در مقدار درصد دوزوج نیرو و همچنین مدل پوسته‌ای مورد استفاده است. با عمل برگردان برای این چهار سری داده مصنوعی این نتیجه حاصل شد که روش برگردان نسبی تانسور گشتاور برای تعیین سازوکار زمین‌لرزه‌هایی که در مقیاس محلی نزدیک به هم رخ داده‌اند (زمین‌لرزه‌های خوشه‌ای) مناسب است، همچنین نتایج نشان می‌دهد که افزایش غیرمنطقی و بیش‌ازحد مؤلفه غیر دوزوج نیرو در داده‌ها، باعث بروز خطا در این روش می‌شود؛ بااین‌حال تغییر نوع مدل پوسته‌ای به کار رفته در تولید داده‌ها، باعث به‌دست آمدن خطای قابل‌ملاحظه‌ای نمی‌شود و اثر مدل پوسته‌ای در برگردان نسبی کمینه می‌شود. با کمک این روش، سازوکار پس لرزه‌های زمین‌لرزه 28 فوریه 2006 فاریاب تعیین شده است. سازوکار های به‌دست آمده با روند کلی زمین‌لرزه اصلی تطابق دارند.